در این مطلب معیارهای پایه همسر مناسب را خواهید خواند. یادتان باشد این معیارها برای خود شما هم صادق است و باید سعی کنید آنها را در خود تقویت کنید.

اولین ویژگی یک همسر مناسب آن است که به پختگی لازم برای اداره زندگی رسیده باشد، یعنی بتواند در شرایط مختلف، تصمیم گیری درست و منطقی داشته باشد؛ مهارت سنجیده گویی و کنترل زبان، قدرت کنترل و غلبه بر احساسات را داشته باشد، آینده نگر، واقع بین، انتقادپذیر و دارای قدرت تشخیص و تجزیه و تحلیل صحیح نسبت به مسائل و اتفاقات پیرامون باشد و... در اینجا به تبیین این شاخصه ها می پردازیم.

کنترل زبان: مهارت استفاده از زبان و گفتار صحیح بسیار ارزشمند است که با دقت، تفکر و تمرین، خوب گوش دادن و گزیده، به موقع و به اندازه سخن گفتن به دست می آید. به این ترتیب بسیاری از مشکلات و سوءتفاهم ها برطرف شده و محبتتان افزایش می یابد.

کنترل احساسات: کنترل احساسات و هیجانات و ابراز احساسات مناسب شما را از مسیرتان باز نمی دارد، بلکه در مقابل بدی ها و زشتی ها قدرت مقابله پیدا می کنید. باعث می شود در برابر شکست ها ناامید نشده و در پیروزی ها مغرور نشوید. اگر نمی توانید احساسات و هیجانات خود را به خوبی کنترل کنید، باید از ایمان و تفکر درست، عبرت گرفتن و مشورت با افراد آگاه جهت کنترل و بروز مناسب احساسات استفاده کنید.

آینده نگری: برنامه ریزی منظم و تلاش و فعالیت هدفمند از آثار آینده نگری و نگاه درست به آینده است بنابراین برای آینده خود برنامه مناسب داشته باشید تا برای رسیدن به انگیزه های خود کمتر دچار مشکل شوید.

انتقاد پذیری: با پذیرش انتقادات سازنده نسبت به خود می توانید از تجربیات رایگاه دیگران استفاده کنید و به اصلاح خطاها و اشتباهایتان در زمان مناسب بپردازید. روحیه انتقادپذیری علاوه بر سازندگی، خوش بینی و حس تعامل، محبت دیگران را نیز برای شما به ارمغان خواهد آورد.

قدرت تجزیه و تحلیل: در روزگاری که خوب و بد در کنار هم قرار دارند و تشخیص مرز میان آن ها به راحتی ممکن نیست می توان با مطالعه و به دست آوردن بینش درست که نتیجه همنشینی با افراد امین است، قدرت تشخیص و تجزیه و تحلیل امور و رویدادهای شخصی و اجتماعی را به دست آورد و از قضاوت و تصمیم گیری های عجولانه در موارد حساس پرهیز کرد.

استقلال فکری: صلاح مملکت خویش خسروان دانند! درست است که مشورت با افراد آگاه مفید است اما داشتن استقلال فکری و باری به هر جهت نبودن و گاهی پافشاری در تصمیم های درست لازم است، چرا که هر کس به واقعیات درونی و بیرونی خود بیش از دیگران واقف است، البته استقلال فکری با خودسری تفاوت دارد.

ادب: ادب، عقل را حفظ و شخصیت را استحکام می بخشد، با رعایت ادب، اجازه بی ادبی و سوء استفاده کردن را به دیگران ندهید.

واقع بینی: گاهی واقعیت به نظر تلخ می آید اما عدم پذیرش آن زندگی را تلخ تر می کند. واقع بینی شما را از خیال پردازی، توقعات نابجا و انتظارات غیرمنطقی دور می نماید، در نتیجه به سرعت و سهولت شما را از بیراهه به شاهراه می رساند.

مسؤولیت پذیری: تعهد و مسئولیت پذیری فرد در مقابل خانواده، شغل، اجتماع و... نشان دهنده رشد فکری اوست که باعث جلب اعتماد و اطمینان دیگران، کسب اعتبار و وجهه و موفقیت می شود.

رازداری: حفظ اسرار شما را محبوب و معتمد می کند و تمرینی است تا با میل خود به افشاگری بجنگید.

خوش اخلاقی: خوش اخلاقی یکی از کمالات انسانی است. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: پاداش صاحب اخلاق نیکو مانند پاداش روزه دار شب زنده دار است. اسلام برای اخلاق در امر ازدواج اهمیت بسیاری قائل است تا جایی که آن را به عنوان یکی از معیارهای انتخاب همسر قلمداد می کند.

انعطاف پذیری: انعطاف پذیری موجب می شود به جای پافشاری روی خواسته ها و نظرات (درست یا نادرست)، انرژی ها صرف تفکر، تغییر و اصلاح بیشتر شود که نتیجه آن آرامش در زندگی خواهد بود. انعطاف پذیری در مقابل عقاید و باورهای دینی... که جزء اصول زندگی هستند و زیربنای فکری را تشکیل می دهند عاقلانه نیست.

قناعت: قانع بودن در زندگی سبب می شود به دارایی هایتان راضی و خرسند باشید، حسرت نداشته ها را نخورید و در میدان رقابت، چشم و هم چشمی، تجملات و زیاده خواهی ها نیز با آسودگی خیال زندگی کنید.

گذشت:  چشم پوشی از اشتباهات دیگران و گذشت در مقابل خطای آن ها موجب می شود تا از کینه توزی و جدایی دور بمانید و با سازندگی روحی موجب تداوم روابطتان با دیگران شوید.

حیا:  حیا ادب خاصی به فرد می بخشد که در رفتار، نگاه، طرز صحبت کردن و لباس پوشیدن شخص و... خود را نشان می دهد و این باعث می شود که نه شخص وارد حریم خصوصی دیگران شود، نه اجازه دهد دیگران وارد حریم خصوصی او شوند. حیا صفتی ثابت و استوار در اعماق وجود انسان است که او را از ارتکاب حرام های شرعی، عقلی و عرفی دور می سازد، برای نفس محدودیت ایجاد می کند و معیار عام و الهی در انتخاب همسر محسوب می شود. حیا برتر از تقوا است، زیرا تقوا یا پرهیزگاری ما را از گناهان شرعی مصون می سازد، اما حیا باعث اجتناب از زشتی های عقلانی و عرفی می گردد. از آثار مثبت حیا می توان به برطرف شدن عیوب، تسلط بر نفس، آبرومندی، ایمنی از روز قیامت، قبولی عمل، پاکی از گناهان و... اشاره کرد. امام صادق (ع) فرمودند: حیا و ایمان دو رشته ی به هم تنیده اند که چون یکی برود دیگری هم رفته است.